Bepakt en bezakt, voorbereid op enkel wind en regen, trok ik met de Eerstejaars Dames-selectie richting Brugge. Gedeelte van de dames deden onder het mom van "Never skip prei-day-Friday" de boodschappen en de anderen zorgden ervoor dat de eerste training gedraaid kon worden. Vrouwen zouden vrouwen niet zijn als alles wél lekker vlot zou lopen, dus uiteindelijk konden we maar een half uurtje roeien. Blijkbaar was dit half uurtje voor veel niet voldoende, want terug in de kantine konden de dames, tot ongenoegen van velen, nog veel Decibel produceren. Zelfs de met veel liefde bereidde pasta Bollo, kon onze mondjes niet stillen.

Na het eten trokken wij naar het andere hostel, waar de beste hitjes gedraaid werden, blote mannen gespot en natuurlijk voldoende Decibel geproduceerd werd. Maar de coaches kregen ons wel stil met de voorbespreking van het weekend, het werd namelijk snel duidelijk dat het echte werk nu pas zou beginnen. Kalmpjes zochten wij daarna onze, iets te kleine, bedjes op en probeerden van onze nachtrust te genieten.  

Zaterdagochtend, gewekt door frisse zenuwen, zocht ik mijn plekje op ons balkon. Gekleed in thermotrui, overdacht ik het weekend en wachtte ik tot de anderen ook zouden ontwaken. Met een stevig ontbijt op, trokken we weer naar de roeibaan en draaiden daar onze eerste echte training. Hierna verorberden we verkleumd onze welverdiende tosti’s en pompoensoep, waarna de volgende training nét iets te vroeg weer begon.

’s Avonds was het energieniveau al lichtelijk gedimd met twee trainingen achter de rug, desalniettemin heeft iedere dame en coach mogen genieten van de Belgische burgers. Natuurlijk moesten ook hier de coaches geïmponeerd worden, dus wij toonden gedurende de avond onze beste tafelmanieren en reden vervolgens alle auto’s terug. Zondagochtend, bij het zien van enkele groen-uitgeslagen coaches, wisten wij dat wij goede zaken hadden gedaan.

Bij de roeibaan aangekomen, draaiden wij warm met een korte technische training. De eerste halen waren al gelijk goed en zorgden voor een grote glimlach op mijn gezicht. Tijdens de break tussen de trainingen in, vermaakten wij onszelf met de EJDVD-speler, die onze halen mooi vast had weten te leggen en maakten we ons klaar voor de sparsessie. Tijdens de sparsessie kwam er duidelijk uit dat we goede vorderingen hadden gemaakt tijdens het weekend en dat we willen beuken, maar dat we zeker nog een hoop te verbeteren hebben. Daar hebben wij gelukkig nog een hele winter voor, en EJDecibel is zeker klaar om te gaan pompen!