Het trainingsweekend in Keulen, ik keek er al sinds september naar uit. Een weekend snoeihard roeien op een geile baan en herstellen in een hotel met chille bedden, een zwembad en zelfs een sauna! Dat klonk als muziek in de oren.

Vrijdag begon goed, vertrek vanuit Utrecht in de crackbak van dhr. Dogger. De grens over en vol gas richting Köhln. Na in een korte file naar een aantal schöne Deutsche mädel getoeterd te hebben kwamen we aan op onze bestemming.

Wat had ik zin om het water op te gaan! Een prachtige rechte baan met een heerlijk zonnetje erboven. Na een lekkere training op naar het hotel voor een duik in het zwembad! Voor Dogger de mogelijkheid om te laten zien wat hij wél kan, zwemmen..

Zaterdag, 1 april, een bijzondere dag: de verjaardag van de Preases van de AlmanakCo. Dit werd gevierd met wel een heel bijzonder cadeautje op weg naar de roeibaan. Want daar stonden we opeens langs de kant van de weg, gevolgd door een dikke BMW van de Polizei. Voor de zekerheid een blaastest om te checken of we ons wel aan de intrainingsregels hadden gehouden en een boete voor het niet dragen van onze gordel, direct aftikken a.u.b.

Op naar de Fabiano's?? 'Vopiano's?? of Va Piano voor een bak pasta en een halve pizza om zondag weer volle bak te kunnen gassen. Na de ochtendtraining hadden we met zijn alle het volste vertrouwen in de middagsessie. Als 9 testosteronbommetjes, resultaat van anderhalve dag zonder onze jonge heer de hand te schudden, lagen we aan de start van de eerste 1k tegen de lightweights en de Oude Vier. De 1-0 werd met een sterk middenstuk afgedwongen. De 1-1 werd cadeau gedaan door afwezigheid van een echte zware eindsprint. Plots kwam het besef.. in het leven krijgt men maar één kans om de Jonghe Acht titel te bemachtigen en deze zondag zouden de knikkers pas op de laatste afstand worden verdeeld.

De lichte pikkies schoten uit de start, om na 300 meter van der Heijden door de cox te horen schreeuwen “Ik zit op zes..! Ik zit op vier! OP DRIE!”. Zoals enkele uren later ook op de Thames zou blijken, kun je een voorsprong beter niet uit handen geven en ons laatste opzetje bleek te machtig. De Jonghe Acht titel was binnen! Ik hoef niet uit huis.